ชื่ออังกฤษ: Feast
ชื่อไทย: พันธุ์ขย้ำเขี้ยวเขมือบโลก
ปีที่ออกฉาย: 2005
รับประกันได้เลยว่านี้คือหนังสยองขวัญนอกกระแสที่สร้างความสะใจได้เข้าถึงความมันส์แน่ๆ เห็นกล่าวประโยคนี้ขึ้นมาอย่าหลงคิดว่าเป็นระดับหนังตำนานคลาสลิคเชียวล่ะ เพราะว่าหนังเรื่องนี้ต้องมองด้วยมุมมองใหม่ที่แปลกและแหวกแนวเอากว่าเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเดาที่ต้องตัดออกไปว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ตามสูตร ซึ่งอันที่จริงการเดาส่งอาจเป็นไปตามนั้นแต่นี่มันนอกตำรา มีที่ไหนหนังสยองขวัญที่ตายกันแบบไม่สนใจวุฒิหรือจังหวะ มีโอกาสช่องว่างนิดช่องว่างหน่อยใช้กันกระจุยกระจายแม้แต่เด็กยังเลือดท่วมได้ ฉะนั้นเมื่อบอกว่ามีเลือดท่วมแบบนี้คงไม่ใช่หนังสยองขวัญธรรมดาแล้วกระมั้ง และอย่างยิ่งประเภทไม่ใช่ทุนสูงแต่เป็นทุนต่ำบ้าเนื้อบ้าเลือดที่ต้องให้อารมณ์โหดทำนองคัลท์ เอาเป็นว่านับจากนี้ให้เริ่มพิจารณาตัวเองแล้วว่าจะหยิบเรื่องนี้มาชมต่อหรือปล่อยไปให้หาหนังเรื่องอื่นที่เข้ากับแนวตัวเองดีกว่า ก็ไม่รู้จะว่าไงกับเรื่องย่อของหนังดี คือมันสั้นและง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยซะอีก ประมาณว่ามีคนอยู่ในบาร์กันและมีชายปริศนา(Balthazar Getty)ที่ไหนไม่รู้วิ่งเข้าประตูพร้อมปืนกระบอกโตแล้วบอกให้รีบระวังตัวซะ ปิดหน้าต่างล็อคประตูให้หมด เพราะมีบางอย่างมาที่นี้มันกำลังล่า แหม่ทำแบบนั้นใครจะเชื่อจริงหรือไม่ ก็จู่ๆบุกเข้าร้านแบบไม่ทันตั้งตัวยังไม่พอยังพกปืนมาอีก แค่นั้นยังไม่พอมืออีกข้างได้ถือบางอย่างติดมาด้วย และนั้นคือหัวของสิ่งมีชีวิตน่าตาประหลาด ส่วนมันคืออะไรไม่มีใครอธิบายบอกได้นอกจากหลังจากนั้นที่พวกมันบุกมาที่ร้านแล้ว พวกเขาทั้งหมดในร้านต่างลนลานเพราะความไม่รู้ว่าคือตัวอะไร แต่จะอะไรยิ่งกว่าเมื่อพวกมันที่อยู่ข้างนอกยังเหลืออีกสามและกำลังพังบาร์เพื่อเข้าไปข้างในให้ได้ ทำให้พวกเขาและเธอต่างรีบจัดการทุกอย่างและพร้อมสู้กับตัวประหลาดก่อนจะกลายเป็นอาหารอันโอชะ
ส่วนโทนโดยรอบของหนังมีสถานที่แห่งเดียวคือในบาร์นอกนั้นจะเป็นฉากประกอบเล็กๆน้อยๆที่ไม่น่าจดจำเท่าในบาร์ แม้จะจำเจในที่ตั้งมั่นเดิมก็ตามทีแต่ด้วยประสิทธิภาพความน่าตื่นเต้นจะช่วยให้ตัวละครกระวนกระวายกันตลอดเวลาและการดำเนินเรื่องยังต่อเนื่องไม่ขาดสาย แรกๆของหนังจะเป็นช่วงแนะนำตัวละครที่ไม่เสียเวลาหรือน่าตัดออกอย่างใดเพราะด้วยวิธีการนำเสนอที่กระชับชัดเจนแล้วยังแสดงถึงท่าทีกึ่งๆกวนเข้ามาจึงเดายากซะหน่อยว่าตัวละครเหล่านี้เป็นยังไง จนเจ้าตัวประหลาดพวกบุกบาร์นั้นแหละถึงรู้ว่าใครเป็นใคร ส่วนความสยองเป็นไปอย่างที่บอกคือคัลท์นั้นแหละ เลือดท่วมเนื้อกระจุย ไม่มีคำบรรยายกับความโหดที่ผสมความวิปริตไปด้วย(นิดๆ) ตามด้วยมุขตลกเฮฮาต่างๆที่ส่วนใหญ่เป็นตลกร้ายมากกว่า อย่างใครคนนั้นสามารถช่วยเหลือเราได้พาหนีได้แต่กลายเป็นตัวปัญหาให้พังบาร์เข้าซะแทน
